Μαζί με το δυσλεκτικό παιδί μας καθημερινά φτιάχνουμε την σχολική του τσάντα.
Σύμφωνα με το ωρολόγιο πρόγραμμα τοποθετούμε στην σχολική του τσάντα τα βιβλία του και τα τετράδια του.
Κατόπιν τακτοποιούμε την κασετίνα του. Φροντίζουμε να υπάρχουν πάντα μολύβι, ξύστρα, γόμα, στυλό και μάλιστα εις διπλούν.
Όταν χρησιμοποιεί μηχανικό μολύβι να έχει πάντα ανταλλακτικές μύτες. Να μην παραλείπουμε τις ξυλομπογιές η κηρομπογιές για το μάθημα των καλλιτεχνικών η ότι άλλο χρειάζεται γι’ αυτό το μάθημα.
Αφού τελειώσουμε με το νοικοκύρεμα της σχολικής τσάντας ξεκινάμε τη μελέτη των μαθημάτων του. Πρώτα μελετάμε τα μαθήματα που καταφέρνει πιο καλά και αφήνουμε στο τέλος αυτά που το δυσκολεύουν.
Η ευπρεπής παρουσίαση των τετραδίων προδιαθέτει θετικά τον εκπαιδευτικό έτσι χρησιμοποιούμε τετράδια με λίγα φύλλα 20φυλλα η 30φυλλα για να μπορούμε να τ’ ανανεώνουμε συχνά. Κι’ αυτό γιατί το δυσλεκτικό παιδί μας «τρώει» τα τετράδιά του δηλ. τα μουτζουρώνει, τα σκίζει, γυρίζει τις άκρες και γενικά τα τετράδια του μοιάζουν ποντικοφαγωμένα.
Η καθημερινή και συστηματική οργάνωση του δυσλεκτικού μαθητή, του προσφέρει την ηρεμία και γαλήνη που χρειάζεται απόλυτα στα καθημερινά του καθήκοντα. Οι πιο πάνω πρακτικές δεν είναι passpartout. To κάθε παιδί, μαζί με τους συνοδοιπόρους αρωγούς του, μπορεί να βρει νέες μεθόδους διαβάσματος που θα το βοηθήσουν να βελτιωθεί και να προχωρήσει στην σχολική του ζωή.
